Od kilku lat jednym z najpopularniejszych piwnych stylów jest bez wątpienia  Hazy IPA w różnych wariacjach. Jak nazwa wskazuje - Hazy czyli mglisty - to piwo mętne, mgliste, niezwykle aromatyczne i soczyste. Występuje również pod nazwą Vermont IPA, New England IPA (NEIPA). Nazwy pochodzą od regionu w USA, gdzie narodziło się pierwsze piwo w tym stylu czyli Nowej Anglii, gdzie znajduje się stan Vermont. Stamtąd pochodzi znany browar The Alchemist, który w 2011 roku uwarzył oficjalnie pierwsze piwo w stylu Vermont IPA - Heady Topper.

Od tego momentu fala fascynacji tym piwnym stylem rozlała się po całym świecie, wszędzie gdzie istnieją rzemieślnicze browary. Styl wprowadził rewolucję w piwnej rewolucji, zarówno jeśli chodzi o estetyczne upodobania konsumentów, jak i technologię chmielenia i fermentacji piwa. Zacznijmy od tego co na pierwszy rzut oka wyróżnia piwa spod znaku New England IPA - mętność. Mętność tak gęsta, że można ją kroić nożem - dzięki której piwo nalane do szklanki wygląda jak świeżo wyciśnięty sok pomarańczy z mango. Estetycznie był to szok! Dotychczas piwowarzy domowi prześcigali się w pomysłach na osiągnięcie idealnie przejrzystego piwa. Klarowność, poza piwami pszenicznymi, była cechą niezwykle pożądaną. A oto nagle zaczynają robić wszystko dla uzyskania piwa jak najbardziej mętnego. Mętność, która była pochodną procesów przygotowania Vermont IPA, staje się często celem samym w sobie. Pamiętajmy, że nie ona jednak pierwotnie była celem, dla którego wymyślono ten styl. Pomijając kwestię wizualną, jego najważniejszą cechą jest niezwykle silny aromat tropikalnych owoców uzyskany przez zastosowanie nowofalowych odmian chmieli, stosowanych na różnych etapach przygotowania piwa. Właśnie procesy chmielenia są tym, co szczególnie charakteryzuje te piwa. 

Jakie zatem powinny być cechy kluczowe dla stylu?


Aromat:

Intensywne aromaty owocowe pochodzące z nowofalowych odmian chmielu. Dominują słodkie owoce pestkowe jak mango, marakuja. Często wyraźne nuty białych winogron. Owocowy profil podkreślony przez estry pochodzące od dedykowanych szczepów drożdży. Aromaty brzoskwiń, moreli, cytrusów.. Słodowość niska do umiarkowanej, raczej w kierunku wytrawnym. Brak nut karmelowych, skórki chleba. Diacetyl w postaci smaków maślanych niepożądany.

Wygląd:

Piwo w kolorze ciemno złotym, piaskowym wpadającym w pomarańczowy. Nieprzejrzyste wyraźnie mętne lub lekko zamglone. Piana średnio obfita, trwała.

Smak:

Smak podążający za aromatem. Intensywnie owocowy, świeży, orzeźwiający. Niska słodowość o lekko biszkoptowym aromacie, nie dominująca, uzupełniająca odczucie słodyczy. Balans w kierunku owocowych estrów, chmielowych aromatów z wytrawnym finiszem.

Goryczka:

Goryczka chmielowa niska, zbalansowana delikatną słodowością, a szczególnie odczuciem słodyczy pochodzącym od owocowego aromatu chmielu. Goryczka krótka, nie zalegająca.

Odczucie w ustach:

Piwo średnio pełne pod kątem słodowym, jednak w odczuciu aksamitne, gładkie. Dominuje owocowa soczystość, delikatna słodycz bez kwasowości. Nagazowanie niskie, średnie.

 

Co zatem jest istotne by te efekty osiągnąć?

 

Zacieranie:

Jako zasyp stosujemy najczęściej słód bazowy jasny Pale Ale lub Pilzneński, słód pszeniczny opcjonalnie słód owsiany. Do zacierania dodajemy płatki pszeniczne, owsiane. Zastosowanie płatków oraz słodu pszenicznego pozwoli na uzyskanie gładkiej, aksamitnej konsystencji piwa oraz przyczyni się do charakterystycznej mętności. Nie stosujemy słodów karmelowych. Zacieranie jednotemperaturowe w zakresie 66-68°C.

Gotowanie i chmielenie.

 

Brzeczkę gotujemy przez 60 min. dla odparowania DMS odpowiadającego za aromaty warzywne. Chmiel zazwyczaj dodajemy jednak dopiero po zakończonym gotowaniu czyli na tzw. whirlpool, zazwyczaj gdy temperatura brzeczki spadnie do ok. 80-70°C. Dzięki temu pozyskujemy z chmielu głównie aromaty z niewielką ilością goryczki.

 

 

 

 

 

Fermentacja i chmielenie.

Ten etap jest szczególnie charakterystyczny dla stylu z Vermont, a to dzięki wieloetapowemu chmieleniu na zimno. Pierwsze porcje chmielu często podaje się już na etapie fermentacji burzliwej, ok dwa dni od jej rozpoczęcia. Wiąże się to z zaobserwowanym zjawiskiem biotransformacji chmielu. W skrócie polega ona na wiązaniu cząstek chmielu z cząstkami pochodzącymi z brzeczki pod wpływem enzymów zawartych w drożdżach. Najczęściej używane odmiany chmielu to: Citra, Mosaic, Galaxy, El Dorado, Nelson Sauvin, Amarillo

 

 

 

 

 

 

 

Dlatego właśnie do fermentacji piw typu Hazy zaleca się dedykowane szczepy drożdży. Dzięki temu zjawisku piwo ma uzyskać bogatszy aromat owocowy. Czy tak jest w istocie? Zdania na ten temat są podzielone. Jedno co jest natomiast pewne, chmielenie na tym etapie potęguje mętność piwa. Następnie chmielimy na ostatnie 5 dni fermentacji cichej oraz często ok. dwa dni przed rozlewem. W efekcie otrzymujemy piwo o bardzo silnym aromacie. Polecane drożdże to m.in. London Fog WLP066, Coastal Haze WLP067, Zielone Wzgórze FM55 , LalBrew Verdant IPA 

.

 

 

 

Hazy, Vermont, NEIPA jest już od kilku lat najpopularniejszym stylem warzonym przez rzemieślniczne browary. Choć wydawać by się mogło, że to piwo tzw. "damskie", czyli łagodne, owocowe, jest ono jednym z najchętniej kupowanych również przez brodatych “beer geeków”. Należy pamiętać, że jest to piwo, które bardzo szybko się starzeje i traci swoje intensywne właściwości aromatyczne. Dlatego pijmy je jak najświeższe!